Dusza cz.2

- Czy naprawdę tego chcesz?- zapytał, ale ona w odpowiedzi tylko skinęła głową. W jej oczach krył się ogromny smutek. Mimo to wciąż się uśmiechała.
- Ale... ja nie wiem... nie mogę... dlaczego...?
Popatrzyła na niego błagalnym wzrokiem, ale wciąż milczała. To dlatego tyle lat poświęcił na poszukiwania. Tyle trudu właśnie dla tego błagalnego spojrzenia. A tej nocy odnalazł rozwiązanie i dopiero teraz zrozumiał że to najstraszniejszy czyn zabić tak cudowną istotę, nawet jeśli jej serce już nie biło, a piersi nie falowały w rytmicznym oddechu. Niestety było już za późno, ona tylko tego pragnęła, a on musiał to uszanować, nawet jeśli przez ten czyn skaże się na wieczne potępienie. Podszedł nieco bliżej. Wyprostował rękę i wypowiedział kilka słów. Nad otwartą dłonią zapłonął mały, ognisty płomyk. Przybliżył go do twarzy i delikatnie weń dmuchnął. Płomień zmienił barwą z żółto-pomarańczowej na błękitną. Zacisnął pięść. Z pomiędzy palców wydostawały się smugi niebieskiego światła. W końcu rzucił małą ognistą kulę pod stopy kobiety. Płomienie szybko zaczęły rosnąć i po chwili objęły niemal całą postać. Madok spodziewał się że będzie wrzeszczeć i wić się z bólu. Eteryczny ogień parzył ją tak samo jak zwykły ogień parzy ludzi. U duchów nie pozostawiał ran, ale powodował ogromne cierpienie. A ona stała w płomieniach i wciąż się uśmiechała. To wszystko sprawiało że była jeszcze piękniejsza. Kapłan musiał kontynuować rytuał. Czas na kolejną część. Zamknął oczy. Wyszeptał magiczną formułę i kiedy je otworzył , były już zupełnie czarne. Wystarczyło, że na nią spojrzał , a ona natychmiast opuściła powieki. Po chwili po jej przeźroczystych policzkach popłynęły strumyczki łez. Madok znów zamknął oczy, a kiedy je otworzył, wróciły do normalnego wyglądu. Teraz ostatnia część, ta którą Kapłan dopiero co odkrył. „Dusza musi jeszcze ten jeden ostatni raz poczuć dotyk życia...” Podszedł do niej. Kiedy na niego spojrzała, w jej wielkich oczach wyczytał błaganie aby to się wreszcie skończyło.
- Nie bój się, to już nie będzie bolało, za chwilkę będzie po wszystkim.
Popatrzył na swoje dłonie. Jarzyły się złotym blaskiem. Podniósł rękę, zawahał się przez moment, a potem powoli przybliżył ją do twarzy dziewczyny. Kiedy jego palce musnęły lodowaty policzek, z jej ust wyrwało się ciche westchnienie. Z jej włosów, sukni, ramion zaczęły powoli unosić się malutkie błękitne iskierki. Coraz więcej i więcej. Świeciły tak mocno że cała komnata rozjarzyła się delikatnym niebieskim światłem i wydawało się, że każdy z ogników szepta tylko jedno słowo: „Dziękuję”. Szepty powtarzane jak echo rozbrzmiewały w całej katedrze. Iskry wirowały wokół kapłana. On widział tylko te piękne oczy, a w nich nareszcie prawdziwą radość. W końcu zgasły ostatnie światełka a on stał sam z wyciągniętą ręką. Wciąż jeszcze słyszał coraz cichsze szepty: „Dziękuję... dziękuję...”. Podszedł do małego okienka. Popatrzył na usiane gwiazdami niebo. W głowie kłębiło się setki pytań. „Kim ona była? I dlaczego tak bardzo pragnęła śmierci, że nawet ta zwykła, fizyczna jej nie wystarczyła?” Wtem usłyszał jakiś hałas pod murami Kościoła. Spojrzał w dół. Setki nieumarłych przybyły zwabione zapachem życia. Upiory, Zombie, Zjawy, Wampiry, Zmory, Szkielety. Było ich mnóstwo a w oczach każdego z nich płonęła żądza krwi, jego krwi. Z jakiegoś powodu nie mogły wejść do katedry. Stały więc przed wejściem i czekały aż się pojawi. Milczące, upiorne legiony. Madok popatrzył na swoje dłonie. Wciąż jarzyły się słabym blaskiem. Uśmiechnął się.
-Nie wiecie z kim zadzieracie...

Koniec

Super! Naprawdę fajnie piszesz! Very Happy

Czekam na następne części! Very Happy

P.S. Aha, bym był zapomniał - 5! Smile

Denne

Zupełnie do kitu. Ja niewiem jak mogłeś coś takiego napisać. Prawie wogule tego nie rozumiem. Beznadziejne. Ja niewiem jak Ty mogłeś costakiego napisać. Zupełna klapa. Daje Ci najwyżej 4.Ale to takie naciągane.

domagam sie wlepienia konieczkowi ostrzeżenia (sam próbowałem ale nie moge Evil or Very Mad

) za nie podanie konkretnych powodów swojej oceny

Muszę Ci przyznać rację, bo to naruszenie regulaminu. Jesteś modem, więc powinieneś móc dać ostrzeżenie.

Pisze mi tak: "Błąd. Moderatorowi ostrzeżenie może dać lub zdjąc tylko sam administrator." ale dobra ja wiem że on to zrobił dlatego że ja jemu dałem niską ocene:P (no ale jak mogłem dać wysoką skoro on nawet tutaj w poście napisał dwa razy to samo zdanie:P) a poza tym wiem że wcale nie myśli że moje opowiadanie jest denne Twisted Evil

No to musisz pogadać z Anusiakiem w kwestii ostrzeżenia!

już nie trzeba, ja go ostrzegłem na żywo w domu Twisted Evil

Hehe... Skuteczna metoda.... Smile

hehe fajnie Smile

wybaczcie ale głupio by było jakbyśmy dawali ostżerzenia modom! ;/

W sumie racja... Ale i tak już dostał ostrzeżenie w domu! Very Happy

Mnie chwile niema na forum a wy już spiskujecie. Twisted Evil

I Ty Wadzik. Pozatym nie dostałem żadnego ostrzeżenia w domu więć Math was okłamał Razz

A pozatym to niemoja wina że mi sie nie podoba. Mogłem napisać własną opinie, a jak szanowny Math sie niezgadza to jego sprawa Evil or Very Mad

Ja tak uważam i już. I tak dałem mu za wysoko Twisted Evil

Oż Ty Math! Okłamałeś nas? Jak to tak?! Confused

ok ma racje nie dałem mu ostrzeżenia ale teraz to już tak dostanie, że sie nie pozbiera Twisted Evil

wcześniej nie chciałem go bić Confused

no ale skoro sie prosi Twisted Evil

Drogi Konieczko ostrzeżenie jest nie dlatego że ci sie nie podoba tylko dlatego że nie podałeś konkretnych powodów dlaczego twoja opinia jest taka a nie inna Cool

no niewazne! niekłucic sie!!